นางมหาเทพกษัตรสมุห (บรรเลง ศิลปบรรเลง สาคริก)
ผู้มีคุณูปการต่อมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ช่วงที่ ๑ พ.ศ. ๒๔๘๐ – ๒๕๐๐
นางมหาเทพกษัตรสมุห (บรรเลง ศิลปบรรเลง สาคริก) เกิดเมื่อวันที่ ๑๓ สิงหาคม พ.ศ.๒๔๕๑เป็นชาวกรุงเทพมหานคร เป็นบุตรหลวงประดิษฐไพเราะ (ศร ศิลปบรรเลง) เป็นครูสอนที่โรงเรียนสวนสุนันทาวิทยาลัย และเป็นหัวหน้าหมวดวิชานาฏศิลป์และดนตรีที่วิทยาลัยครูสวนสุนันทา เป็นผู้ร่วมก่อตั้งมูลนิธิหลวงประดิษฐไพเราะ (ศร ศิลปบรรเลง) และชมรมดนตรีไทยเพื่อสืบทอดมรดกทางด้านดนตรีไทยมีความสามารถเล่นดนตรีได้ทั้งเครื่องตีและเครื่องสายทุกชนิด ที่ถนัดที่สุดคือระนาดทุ้ม เมื่อครั้งยังรับราชการได้เป็นผู้จัดตั้งวงดนตรีใน สถานศึกษาที่ได้ปฏิบัติราชการทุกแห่ง เป็นผู้ริเริ่มให้มีการประกวดขับร้องเพลงไทยและดนตรีไทยในงานอนุกาชาด และงานศิลปหัตถกรรมนักเรียน จนได้รับการยกย่องเชิดชูเกียรติเป็นผู้มีผลงาน ดีเด่นทางวัฒนธรรมสาขาศิลปะ การช่างศิลปะและการฝีมือ และเคยได้รับพระราชทาน “เสมาทองคำ ร.พ.” จากสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณีพระบรมราชินีในรัชกาลที่ ๗
จะเห็นได้ว่านางมหาเทพกษัตรสมุห เป็นผู้ที่มีความสำคัญต่อชาติทางด้านศิลปะการแสดงในด้านดนตรีนาฏศิลป์ คีตศิลป์ การละคร การประพันธ์เพลง และการอำนวยเพลง ด้วยการฟื้นฟูดนตรีและเพลงไทยของบิดาที่เคยสร้างผลงานและชื่อเสียงในอดีตโดยการอนุรักษ์สืบต่อเผยแพร่และสร้างสรรค์ ผลงานใหม่ๆ ขึ้นดังปรากฏในผลงานเด่นที่กล่าวมา และกล่าวได้ว่า นางมหาเทพกษัตรสมุห คือครูผู้สร้างให้เกิดนาฏศิลป์ในโรงเรียนสวนสุนันทาวิทยาลัย จนมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในด้านการแสดง